از آنجا که هدف از دوستي ها، استمرار و دوام روابط اجتماعي و عاطفي است، بعد از دقت کافي در انتخاب دوست بايد مراقبت کنيم تا دوستي هايمان به بن بست و يا جدايي منجر نشوند. لذا بايد چند نکته ي مهم را در دوستي ها مراعات کنيم.

شوخي زياد و خارج از چارچوب ادب و اخلاق، هم از هيبت شخص مي کاهد و هم ممکن است منجر به رنجيدگي يا دشمني شود. براي جلوگيري از اين مطلب بايد با دوستان خود به اندازه مزاح و شوخي کنيم و نه بيشتر، چنانکه حضرت علي (ع) مي فرمايد: «شوخي زياد، ارج و احترام را مي برد و موجب دشمني مي شود».(10)

حالا که دوست يکديگر شديم، بدين معنا نيست که به هر طريقي حتما بايد از امور خصوصي و شخصي يکديگر باخبر شويم؛ چون تجسس کردن در حريم خصوصي افراد، کار ناپسندي است. حضرت علي (ع) مي فرمايد: «کسي که نسبت به دوستش تجسس و موشکافي نمايد، دوستي اش از بين مي رود».(11)

يکي از چيزهايي که باعث تداوم دوستي ها مي شود، محبت کردن است و در مقابل، يکي از عواملي که باعث سردي دوستيها مي شود، پرخاشگري با دوست است. اگر کسي به دوستش عصبانيت نشان داد و تندي کرد، در حقيقت، بين خودش و دوستش جدايي انداخته است.

امام علي(ع) به اين سه نکته اشاره دارد و مي فرمايد: «آن گاه که کسي به برادرش دشنام دهد و او را به خشم آورد، همانا او را ترک کرده است».(12)

پس يکي از عواملي که باعث کمرنگ شدن دوستي ها مي شود، پرخاشگري ودشنامگويي است که بايد در ميان دو دوست، وجود نداشته باشد.

عامل ديگري که باعث کمرنگ شدن دوستي ها مي شود، رعايت نکردن جايگاه اجتماعي و منزلت فردي دوست در روابط و گفتگوهاست. چه بسا يک برخورد ناشايست و يا يک بي احترامي در جمع، باعث دلسردي مي شود و تا ابد، دوستي کسي را از دست مي دهيم. عامل ديگري که باعث بقاي دوستي ها مي شود، ارج نهادن به دوست و با او با تواضع برخورد کردن است.